هنگامی که در صدد راه اندازی یک استودیوی عکسبرداری اعم از استودیوی خانگی یا استودیوی حرفه ای هستید، قدم اول در انتخاب تجهیزات نورپردازی انتخاب فلاش عکاسی مناسب است. فلاش های استودیویی را می توانید بصورت تک فلاش یا بصورت کیت همراه با لوازم جانبی مثل سافت باکس، چتر، پایه، رادیو تریگر، شیدر و غیره بصورت یکجا خریداری نمایید.
در خرید فلاش آتلیهای پارامترهای متعددی دخالت دارند که در ادامه بحث آن ها را بررسی می کنیم. مسلماً تجهیزات نورپردازی بسته به نوع کاربرد آن ها انتخاب می شوند. برای یک اتلیه کوچک خانگی که دارای فضای محدودی است استفاده از فلاش های پرقدرت توصیه نمی شود.
علاوه بر فضای آتلیه، نوع عکاسی ( پرسنلی، عروس و داماد، مد و فشن یا صنعتی) نیز پارامتر مهمی است. همچنین میزان بودجه نیز نقش تعیین کننده ای دارد.
اولین نکته انتخاب تعداد فلاش ها می باشد. برای اکثر نیازهای آتلیه ای به بیش از 4 فلاش نیازی نیست. یک فلاش به عنوان نور اصلی یا Key Light، فلاش دوم به عنوان فلاش پُر کننده، فلاش سوم در بالای سر سوژه و فلاش چهارم برای روشن کردن پس زمینه استفاده می شود.
استفاده از تعداد کمتر فلاش آتلیهای هم امکان پذیر است، می توانید فلاش بالای سر را حذف کرده و با سه فلاش یک استودیو را راه اندازی نمایید.
استفاده از 2 فلاش توصیه نمی شود زیرا برای روشن کردن پس زمینه دچار مشکل خواهید شد. البته در نورپردازی صنعتی و استفاده از خیمه ها و میزهای نور، با 2 فلاش هم می توانید نورپردازی انجام دهید.
تفاوت بارز فلاش های ارزان قیمت و گران قیمت در کیفیت ساخت، دوام و ثبات نور آن هاست. فلاش های ارزان قیمت از بدنه های ساده و عموماً پلاستیکی و قطعات الکترونیک عمومی بهره می برند.
بدلیل کاهش هزینه تولید، از لامپ های فلاش با کیفیت متوسط استفاده شده و میزان خطای دمای رنگ آن ها (کلوین) بیشتر از انواع گران قیمت بوده و در طی مدت استفاده به مرور این خطا بیشتر می شود.
در عوض، فلاش های گران قیمت از بدنه های عالی، لامپ های درجه یک و با دوام با ثبات عالی در طول مدت بهره برداری استفاده می کنند. عامل قیمت با توجه به بودجه شما تعیین می شود اما بطور کلی خرید فلاش های گران تر به نوعی سرمایه گذاری محسوب می شود.
قدرت خروجی یا میزان پرتاب نور فلاش را با واحد ژول یا وات در ثانیه(w/s) اندازه گیری می کنند. برای اکثر آتلیه های کوچک، فلاش های 200 ژول کافی هستند.
استودیوهای بزرگتر را با فلاش های 300 تا 600 ژول تجهیز می کنند و کمتر پیش می آید که از فلاش های پُر قدرت تر از 600 ژول استفاده شود. معمولاً از فلاش های با قدرت بیش از 600 ژول در نورپردازی فضای باز استفاده می شود و در آتلیه ها کاربردی ندارند.
درنظر داشته باشید، کاهش قدرت فلاش امکان پذیر است اما افزایش قدرت آن بیش از توان ذکر شده غیر ممکن است.
بنابراین هنگام خرید، به میزان مورد نیاز فعلی و آینده خود توجه داشته باشید تا در صورت تغییر فضای استودیو به محیطی بزرگتر مجبور به تعویض فلاش های خود نباشید.
برای نورپردازی پس زمینه لازم نیست از همان میزان قدرت فلاش اصلی استفاده کنید و می توانید فلاش کم قدرت تری برای نور پس زمینه انتخاب کنید.
میزان تنظیم قدرت هم نقش مهمی در انتخاب فلاش دارد. هرچه دامنه تنظیم از حداکثر به حداقل قدرت وسیع تر باشد بهتر است.
در این بین، میزان حداقل قدرت مهم است. فلاش های ارزان قیمت را می توان به میزان 1/8 قدرت کاهش داد که خیلی مناسب نیست.
فلاش های متوسط امکان کاهش قدرت تا میزان 1/32 را دارند در حالی که فلاش های خوب این امکان را به شما می دهند تا میزان قدرت فلاش را تا 1/64 یا حتی 1/128 کاهش دهید.
این عامل نشاندهنده سرعت ارائه یک میزان مشخص نور بر حسب کسری از ثانیه است. اگر نوع عکسبرداری شما منحصر به سوژه های ثابت است، زمان تخلیه فلاش برای شما چندان مهم نخواهد بود.
درواقع هرچه زمان تخلیه سریع تر باشد می توانید سوژه های متحرک را براحتی تثبیت(فریز) نموده و از تاری سوژه ناشی از حرکت جلوگیری نمایید.
این زمان همان مدت زمانی است که طول می کشد تا فلاش برای تخلیه بعدی آماده شود. این زمان را براساس حداکثر قدرت فلاش در نظر می گیرند. در فلاش های ارزان قیمت معمولاً زمان شارژ مجدد حدود 3 ثانیه می باشد. هرچند ممکن است این زمان کوتاه به نظر برسد اما در عکاسی از سوژه های متحرک می تواند باعث از دست رفتن وضعیت دلخواه سوژه شود. هرچه این زمان کوتاه تر باشد بهتر است.
متاسفانه در زمینه نصب لوازم جانبی استاندارد واحدی بین تولید کنندگان فلاش وجود ندارد. امروزه دهانه نصب Bowens یا S-Type بین بسیاری از تولید کنندگان پذیرفته شده و بسیاری از لوازم جانبی موجود در بازار مثل سافت باکس ها، رفلکتورهای و شیدرها با این نوع مانت ارائه می شوند.
به هرحال، هنگام انتخاب فلاش توجه به مانت نصب لوازم جانبی و امکان تهیه آن ها در بازار بسیار مهم است. فلاش ها بدون لوازم جانبی ابزاری بلامصرف می باشند.
لامپ های مدلینگ در اکثر فلاش های استودیویی از نوع لامپ های تنگستن یا هالوژن می باشند. از این لامپ ها برای تعیین وضعیت قرارگیری نور بر روی سوژه استفاده می شود.
معمولاً از سه روش برای کنترل نور لامپ مدلینگ استفاده می شود : در روش اول کنترلی بر روی نور مدلینگ وجود نداشته و فقط می توانید آن را روشن یا خاموش کنید.
روش دوم، کنترل میزان قدرت لامپ مدلینگ همگام با قدرت نور اصلی فلاش است و با تغییر نور اصلی میزان نور لامپ مدلینگ هم تغییر می کند. در فلاش های پیشرفته می توانید از روش سوم برای کنترل لامپ مدلینگ بصورت مستقل و توسط دکمه اختصاصی استفاده نمایید.
در فلاش های مدرن بجای استفاده از لامپ های مدلینگ قدیمی از لامپ های LED استفاده شده است. در این فلاش ها تولید حرارت ناشی از لامپ مدلینگ به حداقل رسیده و نور بسیار مناسب تری را با مصرف بسیار کمتر تولید می کنند.
همچنین می توانید لامپ مدلینگ فلاش های فعلی خود را با لامپ های مدلینگ LED تعویض کنید.
این لامپ ها همان لامپ های تولید نور فلاش هستند و اغلب بدلیل شکل ظاهری به لامپ های نعلی هم مشهور هستند.
در فلاش های متوسط و حرفه ای از لامپ های درجه یک با بالاترین ضریب کیفیت و دوام استفاده می شود. همچنین در این فلاش ها معمولاً یک محافظ شیشه ای بر روی لامپ قرار داده شده تا دوام آن بالاتر رفته و اصلاح رنگ هم انجام شود. نکته مهم امکان تعویض لامپ اصلی است.
برخی از فلاش های ارزان قیمت را برای تعویض لامپ باید به مراکز خدماتی ارسال کنید و این یعنی بدون فلاش ماندن برای زمانی مشخص. در نظر داشته باشید جهت افزایش عمر لامپ اصلی، هرگز آن ها را با دست لمس نکنید و لامپ مدلینگ را به مدت طولانی روشن نگذارید.
امکاناتی مثل همزمانی با سرعت بالا، قابلیت TTL، همزمانی با پرده دوم، فلاش پی درپی استروبوسکوپیک و گیرنده رادیویی داخلی از ویژگی های جنبی و مهم فلاش های استودیویی می باشند.
مسلماً دارا بودن این ویژگی ها به قیمت فلاش اضافه خواهد کرد اما برای ایجاد یک نورپردازی مناسب و حرفه ای داشتن این امکانات از ضروریات است.